NOWY PROJEKT – NOWE WYZWANIE w fairPlayce

ŚRODA, 9 LUTEGO 2022 O 19:00 – 21:00

Wydarzenie użytkownika Park Rekreacyjno-Sportowy fairPlayce

ZAPROSZENIE DLA:

• WSZYSTKICH CHĘTNYCH OD 12 LAT W GÓRĘ
• OSÓB Z NIEPEŁNOSPRAWNOŚCIĄ WZROKU
• OSÓB Z NIEPEŁNOSPRAWNOŚCIĄ RUCHU KOŃCZYN DOLNYCH
• OSÓB PORUSZAJĄCYCH SIĘ NA WÓZKACH

Przy stole w trakcie zajęć odnajdziesz:

• ZABAWĘ
• GRĘ
• PASJĘ
• MISTRZOSTWO!

pokonasz:

• WŁASNE SŁABOŚCI
• BRAK WIARY W SIEBIE
• STRACH!

poznasz:

• zasady gry w Tenisa Stołowego Dźwiękowego
• techniki podań
• techniki obrony
• zasady fairplay
• wspaniałych ludzi
• samego siebie!

Projekt spotkał się z uznaniem Urzędu Miasta Poznania i otrzymał dofinansowanie, dzięki któremu jesteśmy w stanie zaprosić na całoroczne treningi 16 osób w wieku od lat 12 do 70.

Więcej informacji u koordynatora projektu Pana Leszka Szmaja tel: 602 582 070.

Zgłoszenia: i.schmidt@fairplayce.pl

Zebranie koordynacyjne dla zainteresowanych odbędzie się: 07-02-2022 r. o godz. 19:00 w:
Parku rekreacyjno-sportowym fairPlayce
ul. Bożydara 10
61-607 Poznań

Zapraszamy do wzięcia udziału w pierwszym tego typu projekcie w okolicy.

TEAM fairPlayce

https://youtu.be/n1Cue3_GE1k#poznanwspiera

Opis dyscypliny
TENIS STOŁOWY DŹWIĘKOWY

W październiku 2011 roku na lekcji wychowania fizycznego uczniowie zapoznali się z nowo tworzoną dyscypliną sportu, jaką jest tenis stołowy dźwiękowy. Twórcą pomysłu jest wieloletni pedagog SOSWDN, nauczyciel wychowania fizycznego i rehabilitant Leszek Szmaj. Nowa gra od razu wzbudziła wielkie zainteresowanie uczniów i przyjęta została z dużą aprobatą. Szybko okazało się, że oprócz radości daje także możliwość współzawodnictwa i walki sportowej. W skrócie polega to na podawaniu piłeczki za pomocą rąk, ale w taki sposób, aby ta odbiła się minimum dwukrotnie na polu podającego i nie została złapana przez przeciwnika. Gra ma sprawiać przyjemność, ale też posiada cechy nawiązujące i wspomagajace realizacje celów terapeutycznych, jakie stawiamy naszych uczniom w ramach form i metod rewalidacji. Można by powiedzieć, że stanowi ona w dużym stopniu rodzaj terapii przez sport . Główną zaletą gry jest to, że aktywizuje ruchowo i wdraża do rywalizacji sportowej uczniów, którzy są całkowicie lub częściowo zwolnieni z zajęć wychowania fizycznego. Jej uczestnikami mogą być również osoby niepełnosprawne intelektualnie i ruchowo(poruszające się na wózkach). Uczestnictwo w grze daje możliwość rywalizacji indywidualnej, deblowej i drużynowej(bez względu na wiek i płeć). Grać może praktycznie każdy, bo obciążenia fizyczne nie są duże. W tym przypadku najważniejsze jest jednak to, że każdy ma równe szanse. Ten sport nikogo nie faworyzuje. Osoby niewidome nie stoją na straconej pozycji w konfrontacji z osobami widzącymi. W tej dyscyplinie każdy może osiagnąć sukces sportowy. grupa niewidomych i słabowidzących uczniów ma okazję poczuć, co to prawdziwy sport i prawdziwa rywalizacja. Dla wielu z nich ta odmiana tenisa stołowego stała się też pasją, którą mogą systematycznie rozwijać. Ci najlepsi, dzięki ciężkiej pracy i treningom potrafią stworzyć niesamowicie emocjonujace i ciekawe widowiska. Poziom niektórych spotkań potrafi być bardzo wysoki. Sędziowie nie zawsze są w stanie wychwycić ile razy piłeczka odbiła się od powierzchni stołu dlatego korzystają z pomocy specjalnego elektronicznego urządzenia audio-optycznego, które wykorzystuje wiązkę lasera przebiegajacą nad środkiem stołu . Każdy zawodnik ma też swoją technikę. Niektórzy podkręcają piłeczkę, inni ją pstrykają. Gra jest wyjątkowo dynamiczna.

Zainteresowanie Tenisem Stołowym  Dźwiękowym od samego początku było duże. 

Stąd też stając naprzeciw potrzebom Leszek Szmaj organizował szkolenia instruktorskie, 22 nauczycieli w Polsce ukończyło szkolenie I-go stopnia dla Instruktorów Tenisa Stołowego Dźwiękowego i zapoznało się z:

• zasadami gry w Tenisa Stołowego Dźwiękowego
• zasadami sędziowania
• niezbędnym sprzętem potrzebnym do organizacji zawodów
• metodyką treningu i przygotowania zawodników do zawodów

Brali w nich udział nauczyciele z Łodzi, Krakowa, Dąbrowy Górniczej, Bydgoszczy, Wrocławia, Chorzowa, Gliwic i Owińsk. Uczestnicy otrzymali zaświadczenia, uzyskali wiedzę teoretyczną i praktyczną z zakresu metodyki nauczania, sędziowania i organizowania zawodów. Współpraca miedzy nauczycielami i wspólna pasja do Tenisa Stołowego Dźwiękowego doprowadziła w 2013r. do zorganizowania przez łódzki Ośrodek Szkolno – Wychowawczy pierwszych zawodów w Tenisie Stołowym Dźwiękowym w których wzięli udział uczniowie z kilku Ośrodków w Polsce.

Warto również wspomnieć, że zastosowanie gry zostało pozytywnie ocenione przez Poradnie Psychologiczno – Pedagogiczne z terenów centralnej i zachodniej Polski oraz Zakład Metodyki Wychowania w Poznaniu.

Mimo różnych prób dostosowania gry tenisa stołowego dla osób niewidomych i niedowidzących właśnie ta dzięki swojej specyfice wydaje się być najodpowiedniejszą biorąc pod uwagę wszelkie trudności z jakimi borykają się uczniowie.

Obecnie od 2013r. odbywają się regularnie Mistrzostwa Polski, Puchar Polski, Mistrzostwa Ośrodków w których każdorazowo uczestniczy ok. 50 zawodników zdobywając laury w kategorii : indywidualnej, deblu i drużynówce.

Od dwóch lat w Katedrze Adaptowanej Aktywności na AWF-ie w Poznaniu ponad 50 studentów uczestniczy w zajęciach, na których zapoznają się z nową dyscypliną jaką jest Tenis Stołowy Dźwiękowy.

W listopadzie 2017 roku Tenis Stołowy Dźwiękowy był tematem warsztatów w ramach

V Międzynarodowej Konferencji Naukowej Polskiego Towarzystwa Naukowego Adaptowanej Aktywności Fizycznej zorganizowanej przez poznańską AWF.

Gra prezentowana jest w wielu Ośrodkach i szkołach w Polsce oraz parokrotnie w Czechach i na Słowacji. Przepisy gry w Tenisa Stołowego Dźwiękowego zostały przetłumaczone na język angielski, serbski, czeski, hiszpański oraz wersję j. polskiego w brajlu.

Reguły gry
TENIS STOŁOWY DŹWIĘKOWY
wersja 1403/18

Pomysł i opracowanie: Leszek Szmaj – nauczyciel WF w Specjalnym Ośrodku Szkolno-Wychowawczym dla Dzieci Niewidomych w Owińskach

kontakt: tel. 602 58 20 70,   leszekszmaj@wp.pl

Grę w tenisa stołowego dźwiękowego należy przeprowadzać w pomieszczeniach zamkniętych najlepiej w salach gimnastycznych, halach sportowych oddalonych od zewnętrznych źródeł hałasu typu: ruch uliczny, lotniska, autostrady, głośne obiekty przemysłowe.

SPRZĘT

Do gry w wersji rekreacyjnej:

• stół do tenisa stołowego (bez siatki), który po ustawieniu utworzy powierzchnię zamkniętą – blaty stołu muszą do siebie przylegać. Na krawędzi krótszych boków stołu należy umieścić punkty orientacyjne wyznaczające ich środek – znak wypukły o szerokości 5 mm, długości 10 mm i wysokości od 0,3 mm do 2 mm.
• piłeczka do tenisa stołowego
• dwa płotki lekkoatletyczne, lekkie(z aluminium) ustawione przy bokach krótszych stołu w  taki sposób aby górne krawędzie płotków były na równej wysokości z powierzchnią stołu w odległości 10cm przed krótszymi bokami stołu a dolne części płotków(stopy) były wsunięte pod stół .
• gogle z zaciemnionymi okularami(dwie pary przy grze w singla, cztery pary przy deblu)
• cztery antenki o wysokości 30 cm (licząc od powierzchni stołu) i średnicy od 2 do 3 mm wykonane z włókna szklanego lub węglowego (pełnego) o dużej elastyczności i sprężystości pozwalające się wyginać we wszystkich kierunkach. Antenki należy umocować na narożnikach stołu pionowo w taki sposób aby po pochyleniu ich ,samodzielnie wracały do pozycji pionowej.

Do gry w wersji sportowej :

• sprzęt jak wyżej z pominięciem płotków lekkoatletycznych
• plastry okulistyczne
• urządzenie optyczno-elektroniczne.
• inne ustawienie blatów stołu: konieczny jest dystans 2mm między blatami
• uchwyty do antenek nie mogą zajmować pola gry
• stoper
• tablice wynikowe
• płotki audio-optyczne

STRÓJ ZAWODNIKA

• obuwie sportowe lekkie (tenisówki, halówki)
• spodenki gimnastyczne lub spodnie dresowe
• koszulka gimnastyczna przylegająca do ciała z krótkim rękawem nie dłuższym niż do połowy ramienia
• gogle z zaciemnionymi okularami (obowiązkowe dla każdego zawodnika)
• zawodnik z długimi włosami musi spiąć je z tyłu w taki sposób, aby nie opadały poniżej uszu w pozycji skłonu do przodu
• na dłoniach nie może znajdować się biżuteria, ozdoby (pierścionki, bransoletki, zegarki, bandaże, opaski)
• na uszach nie mogą znajdować się ozdoby wykraczające poza kontur ucha
• na szyi nie mogą znajdować się ozdoby (łańcuszki, korale, rzemyki).

ZASADY GRY

W tenisie stołowym dźwiękowym rozgrywa się zawody indywidualne, deblowe i drużynowe.

ZAWODY INDYWIDUALNE

W zawodach indywidualnych gra się do 5,7 lub do 15 punktów.

Przed i po każdym pojedynku zawodnicy pozdrawiają się podając sobie ręce. Gra ta polega na podawaniu piłeczki za pomocą rąk, w taki sposób, aby ta odbiła się minimum dwukrotnie na polu podającego i nie została złapana przez przeciwnika.

Pojedynek jest prowadzony przez sędziego posługującego się odpowiednimi komendami.

Podstawowe komendy:

• cisza
• podaje X
• aut
• aut po obronie
• płotek
• piłka w stole
• obrona
• punkt dla X
• przekroczenie
• łokcie
• ręka
• ciało
• czas minął
• powtórzenie podania
• stop
• piłka w stole po obronie
• piłka toczona
• zakłócenie ciszy
• „czysty”(punkt zdobyty bez kontaktu piłki z broniącym)
• gogle (gdy piłka dotknie gogli broniącego)
• podanie na sygnale (gdy nastąpi podanie w czasie komendy sędziego)
• przejście strefy
• błąd podania (podanie bez komendy sędziego; podana piłka nie trafia na powierzchnię gry)

Gra:

Prawo do pierwszego podania rozpoczynającego pojedynek odbywa się na zasadzie losowania, które przeprowadza sędzia. Trzymając piłeczkę w zamkniętej dłoni unosi obie zamknięte dłonie na wysokość bioder i pyta się zawodnika: w której ręce znajduje się piłka, po odpowiedzi zawodnika sędzia otwiera obie dłonie równocześnie ukazując, w której ręce miał piłkę i informuje zawodnika czy wylosował prawo do pierwszego podania rozpoczynającego pojedynek. Jeśli zawodnik zgadnie, w której ręce sędziego jest piłka ma prawo do pierwszego podania. Jeśli zawodnik nie zgadnie prawo do pierwszego podania uzyskuje przeciwnik. Sędzia przeprowadza losowanie z zawodnikiem młodszym. W sytuacji pokrycia się dat urodzin zawodników losowanie należy przeprowadzić stosując zasadę alfabetu (wg nazwisk zawodników urodzonych w tym samym dniu).

Wprowadzenie piłki do gry ma miejsce poprzez jej prawidłowe podanie w strefie podania do przeciwnika po komendzie sędziego: podaje X. Zawodnik od tego momentu ma 10 sekund na wykonanie prawidłowego podania.

Zawodnik podaje piłeczkę jedno lub oburącz w taki sposób, aby odbiła się ona najpierw na polu podającego (minimum dwukrotnie), a następnie odbijała się na polu przeciwnika. Prawidłowa obrona to taka, gdy zawodnik złapie piłkę, nie dotknie łokciami powierzchni stołu i nie pomoże sobie w czasie łapania tułowiem, klatką piersiową, głową, nogami i nie spowoduje zetknięcia płotka ze stołem.

W prawidłowej obronie można wykorzystać jedynie dłonie i przedramiona do stawów łokciowych włącznie, tzn.: jeśli w czasie obrony piłeczka przetoczy się po przedramionach do stawów łokciowych i dotknie ramion (mięśni dwugłowych), to jest prawidłowe, natomiast jeśli w czasie obrony piłeczka dotknie ramion (mięśni dwugłowych), a następnie stoczy się na przedramiona to jest obrona nieprawidłowa.

Po wykonaniu tych czynności prawidłowo, następuje komenda sędziego: obrona, podaje Y. Wymiana nie kończy się przyznaniem punktu żadnej ze stron, gdy sędzia przerwie pojedynek komendą: stop.

 Punkt zostaje przyznany, gdy:

• zawodnik nie wykona prawidłowego podania lub obrony       
• zawodnik poruszy powierzchnię gry
• zawodnik w momencie  podania dotknie swoim ciałem lub ręką powierzchni gry, płotka lub antenki
• zawodnik w czasie lub w momencie podania zahaczy – dotknie piłką płotka, antenki lub    partnera w grze deblowej
• zawodnik podający po komendzie sędziego, w czasie pełnego podania zakłóci ciszę
• zawodnik nie wykona prawidłowego podania po komendzie sędziego w ciągu 10 sekund
• zawodnik poda piłkę na sygnale sędziego
• zawodnik podający po komendzie sędziego dotknie piłką powierzchni gry, płotka lub antenki nie wykonując podania
• zawodnik wykona podanie bez komendy sędziego lub gdy podana piłka nie trafi na powierzchnię gry

ZAWODY DEBLOWE, MIKST

W zawodach deblowych i w mikście uczestniczą dwa zespoły, po dwóch zawodników w każdym. Gra się do 5, 7 lub do 15 punktów.

W mikście rywalizują dwuosobowe zespoły, złożone z kobiety i mężczyzny.

W deblu rywalizują dwuosobowe zespoły, złożone z zawodników tej samej płci.

Przed i po każdym pojedynku zawodnicy pozdrawiają się podając sobie ręce. Gra ta polega na podawaniu piłeczki za pomocą rąk, w taki sposób, aby ta odbiła się minimum dwukrotnie na polu podającego i nie została złapana przez przeciwnika.

Pojedynek jest prowadzony przez sędziego posługującego się odpowiednimi komendami.                           

Podstawowe komendy:

• cisza
• podaje debel, mikst A
• aut
• aut po obronie
• płotek
• piłka w stole
• obrona
• punkt dla debla, miksta A
• przekroczenie
• łokcie
• ręka
• ciało
• błąd zmiany podania
• czas minął
• stop
• piłka w stole po obronie
• piłka toczona
• powtórzenie podania
• zakłócenie ciszy
• „czysty”(punkt zdobyty bez kontaktu piłki z broniącym)
• gogle (gdy piłka dotknie gogli broniącego)
• podanie na sygnale (gdy nastąpi podanie w czasie komendy sędziego)
• przejście strefy
• błąd podania (podanie bez komendy sędziego; podana piłka nie trafia na powierzchnię gry)

Gra:

Prawo do pierwszego podania rozpoczynającego pojedynek odbywa się na zasadzie losowania, które przeprowadza sędzia. Trzymając piłeczkę w zamkniętej dłoni unosi obie zamknięte dłonie na wysokość bioder i pyta się zawodnika: w której ręce znajduje się piłka, po odpowiedzi zawodnika sędzia otwiera obie dłonie równocześnie ukazując, w której ręce miał piłkę i informuje zawodnika czy wylosował prawo do pierwszego podania rozpoczynającego pojedynek. Jeśli zawodnik zgadnie, w której ręce sędziego jest piłka ma prawo do pierwszego podania. Jeśli zawodnik nie zgadnie, prawo do pierwszego podania uzyskuje przeciwnik. Sędzia przeprowadza losowanie z zawodnikiem najmłodszym. W sytuacji pokrycia się dat urodzin zawodników losowanie należy przeprowadzić stosując zasadę alfabetu (wg nazwisk zawodników urodzonych w tym samym dniu).

Specyfika gry i sędziowania w zawodach deblowych i w mikście polega na tym że, sędzia w czasie gry nie wymienia imion i nazwisk zawodników. Posługuje się wyłącznie nazwą debla lub miksta np A i B. Komenda sędziego: podaje debel lub mikst A oznacza, że jeden z zawodników debla lub miksta A ma w ręce piłkę.

Zawodnicy ustalają między sobą, który z nich wykona pierwszy podanie i do końca gry kontrolują prawidłową kolejność podań. Pomylenie kolejności podań przez zawodników powoduje przyznanie punktu przeciwnikom. Przykład: Debel A (X, Y) pomylił kolejność podania – drugi raz z rzędu podawał X. Sędzia liniowy zgłasza komendę: błąd zmiany podania. Sędzia główny przyznaje punkt dla debla B i przekazuje mu piłkę wydając komendę podaje debel B. Po tym podaniu, jeśli ono nie kończy pojedynku, w deblu A kolejne podanie powinien wykonać X.

Zawodnicy wchodzący w skład debla lub miksta mogą w każdym momencie zamienić się miejscami nie zgłaszając tego sędziemu. Ilość zmian w trakcie pojedynku jest dowolna. Po dokonaniu zmiany miejsc zawodnicy muszą zachować kolejność podań, którą ustalili rozpoczynając grę.

Wprowadzenie piłki do gry ma miejsce poprzez jej prawidłowe podanie do przeciwnika po komendzie sędziego: podaje debel,mikst X, który od tego momentu ma 10 sekund na wykonanie prawidłowego podania.

W momencie tym zawodnik podaje piłeczkę w taki sposób, aby odbiła się ona najpierw po stronie podającego (minimum dwukrotnie), a następnie odbijała się na polu przeciwnika. Prawidłowa obrona to taka, gdy zawodnik złapie piłkę, nie dotknie łokciami powierzchni stołu i nie pomoże sobie w czasie łapania tułowiem, klatką piersiową, głową, nogami i nie spowoduje zetkknięcia płotka ze stołem.

W prawidłowej obronie można wykorzystać jedynie dłonie i przedramiona do stawów łokciowych włącznie, tzn.: jeśli w czasie obrony piłeczka przetoczy się po przedramionach do stawów łokciowych i dotknie ramion (mięśni dwugłowych), to jest prawidłowe, natomiast jeśli w czasie obrony piłeczka dotknie ramion(mięśni dwugłowych), a następnie stoczy się na przedramiona to jest obrona nieprawidłowa.

Po wykonaniu tych czynności prawidłowo, następuje komenda sędziego: obrona, podaje debel, mikst Y. Wymiana nie kończy się przyznaniem punktu żadnej ze stron, gdy sędzia przerwie pojedynek komendą: stop.

 Punkt zostaje przyznany, gdy:

• zawodnik nie wykona prawidłowego podania lub obrony
• partner zawodnika podającego dotyka powierzchni gry w momencie podania
• partner zawodnika podającego w czasie pełnego podania zakłóci ciszę       
• zawodnik poruszy powierzchnię gry
• zawodnik w momencie podania dotknie powierzchni gry,płotka lub antenki
• zawodnik podający w czasie pełnego podania zakłóci ciszę
• zawodnik nie wykona prawidłowego podania po komendzie sędziego w ciągu 10 sekund
• zawodnicy pomylą kolejność podania
• w czasie przekazywania piłeczki między zawodnikami nastąpi jej upadek na stół lub podłogę
• zawodnik poda piłkę na sygnale sędziego
• zawodnik wykona podanie bez komendy sędziego lub gdy podana piłka nie trafi na         powierzchnię gry

ZAWODY DRUŻYNOWE

 3-osobowe drużyny grają systemem sztafetowym, tzn.: kolejna para grających przejmuje wyniki pary poprzedniej. Pary zmieniają się po 5, 10, 15, 20, 25, 30, 35, 40 punkcie uzyskanym przez jedną z drużyn, zwycięzcą zostaje drużyna, która pierwsza osiągnie  45 punktów.

Rozgrywki drużynowe mogą odbywać się również do 27 punktów. Wówczas pary zmieniają się po 3, 9, 12, 15, 18, 21, 24 punkcie uzyskanym przez jedną z drużyn, zwycięzcą zostaje drużyna, która pierwsza osiągnie  27 punktów.

Przed spotkaniem kapitanowie drużyn losują oznaczenie dla swoich drużyn: cyfry (1, 2, 3) lub litery (A, B, C) i oni ustalają kolejność poszczególnych zawodników w drużynie.

Rozgrywki podczas każdego spotkania muszą odbyć się według następującej kolejności:

3-C    2-B

1-B    1-A

2-A    2-C

1-C    3-B

3-A

  W przypadku zmiany kolejności,dokonanej celowo lub nieumyślnie, wszystkie zdobyte punkty po wykonaniu zmiany zostaną anulowane, a rozgrywka zostanie wznowiona w prawidłowej kolejności.

Przed i po każdym pojedynku zawodnicy pozdrawiają się podając sobie ręce. Gra ta polega na podawaniu piłeczki za pomocą rąk, w taki sposób, aby ta odbiła się minimum dwukrotnie na polu podającego i nie została złapana przez przeciwnika.

Pojedynek jest prowadzony przez sędziego posługującego się odpowiednimi komendami.

Podstawowe komendy:

• cisza
• podaje drużyna X
• aut
• aut po obronie
• płotek
• piłka w stole
• obrona
• punkt dla drużyny X
• przekroczenie
• łokcie
• ręka
• ciało
• czas minął
• powtórzenie rzutu
• stop
• piłka w stole po obronie
• piłka toczona
• zakłócenie ciszy
• „czysty” (punkt zdobyty bez kontaktu piłki z broniącym)
• gogle (gdy piłka dotknie gogli broniącego)
• podanie na sygnale (gdy nastąpi podanie w czasie komendy sędziego)
• przejście strefy
• błąd podania (podanie bez komendy sędziego; podana piłka nie trafia na powierzchnię gry)

Gra:

Prawo do pierwszego podania rozpoczynającego pojedynek odbywa się na zasadzie losowania, które przeprowadza sędzia. Trzymając piłeczkę w zamkniętej dłoni unosi obie zamknięte dłonie na wysokość bioder i pyta się zawodnika: w której ręce znajduje się piłka, po odpowiedzi zawodnika sędzia otwiera obie dłonie równocześnie ukazując, w której ręce miał piłkę i informuje zawodnika czy wylosował prawo do pierwszego podania rozpoczynającego pojedynek. Jeśli zawodnik zgadnie, w której ręce sędziego jest piłka ma prawo do pierwszego podania. Jeśli zawodnik nie zgadnie prawo do pierwszego podania uzyskuje przeciwnik. Sędzia przeprowadza losowanie z zawodnikiem młodszym w pierwszej parze rozgrywek drużynowych. W sytuacji pokrycia się dat urodzin zawodników losowanie należy przeprowadzić stosując zasadę alfabetu (wg nazwisk zawodników urodzonych w tym samym dniu).

Po zmianie par pierwszym podaniem rozpoczyna drużyna, której przypada kolejka po poprzedniej parze.

Wprowadzenie piłki do gry ma miejsce poprzez jej prawidłowe podanie do przeciwnika po komendzie sędziego: podaje drużyna X. Zawodnik od tego momentu ma 10 sekund na wykonanie  podania.

W momencie tym zawodnik rzuca piłeczkę w taki sposób, aby odbiła się ona najpierw po stronie podającego (minimum dwukrotnie), a następnie odbijała się na polu przeciwnika. Prawidłowa obrona to taka, gdy zawodnik złapie piłkę, nie dotknie łokciami powierzchni stołu i nie pomoże sobie w czasie łapania tułowiem, klatką piersiową, głową, nogami i nie spowoduje zetknięcia płotka ze stołem.

W prawidłowej obronie można wykorzystać jedynie dłonie i przedramiona do stawów łokciowych włącznie, tzn.: jeśli w czasie obrony piłeczka przetoczy się po przedramionach do stawów łokciowych i dotknie ramion (mięśni dwugłowych), to jest prawidłowe, natomiast jeśli w czasie obrony piłeczka dotknie ramion (mięśni dwugłowych), a następnie stoczy się na przedramiona to jest obrona nieprawidłowa.

Po wykonaniu tych czynności prawidłowo, następuje komenda sędziego: obrona, podaje drużyna Y. Wymiana nie kończy się przyznaniem punktu żadnej ze stron, gdy sędzia przerwie pojedynek komendą: stop.

Punkt zostaje przyznany, gdy:

• zawodnik nie wykona prawidłowego podania lub obrony       
• zawodnik poruszy powierzchnię gry
• zawodnik w momencie podania dotknie powierzchni gry, płotka lub antenki
• zawodnik podający w czasie podania zakłóci ciszę
• zawodnik nie wykona prawidłowego podania po komendzie sędziego w ciągu 10 sekund
• zawodnik poda piłkę na sygnale sędziego
• zawodnik wykona podanie bez komendy sędziego lub gdy podana piłka nie trafi na powierzchnię gry

UWAGI OGÓLNE O ORGANIZACJI I SĘDZIOWANIU ZAWODÓW W TENISA STOŁOWEGO DŹWIĘKOWEGO

PEŁNA OBSADA SĘDZIOWSKA:

• Sędzia główny
• Sędzia liniowy 1
• Sędzia liniowy 2
• Sędzia mierzący czas i liczący punkty

Sędzia główny

• wita się z zawodnikami i przedstawia zawodników
• informuje zawodników, jaka jest stawka pojedynku
• przeprowadza losowanie oznaczeń z kapitanami drużyn
• informuje zawodników do ilu punktów będzie rozgrywany pojedynek
• pyta zawodników czy znane są im zasady gry
• pyta zawodników jaką wersję sędziowania wybierają i informuje ich o swojej decyzji
• ew. przypomina zawodnikom najważniejsze zasady gry
• informuje zawodników o pracy pozostałych sędziów
• zajmuje miejsce przy długim boku stołu przy jego środku
• pyta pozostałych sędziów o ich gotowość do sędziowania
• pyta zawodników czy są gotowi do gry
• dokonuje losowania pierwszego podania
• prosi wszystkich obecnych o ciszę
• rozpoczyna pojedynek komendą: podaje X
• w trakcie pojedynku informuje zawodników na bieżąco o wyniku
• informuje na bieżąco zawodników o podjętych decyzjach po konsultacjach z sędziami liniowymi (np. o powtórzeniu podania)

Sędzia liniowy 1, sędzia liniowy 2

• sprawdza czy okulary w goglach są całkowicie zaciemnione
• zajmuje miejsce za zawodnikiem w odległości ok.1m
• zgłasza gotowość sędziemu głównemu
• obserwuje głównie czy piłka prawidłowo podana a nieobroniona opuściła długość stołu przy zawodniku broniącym będąc jeszcze prawidłową, czyli nad krótkim jego bokiem
• jeśli zauważy, że piłka prawidłowo podana a nieobroniona, opuściła długość stołu przy zawodniku broniącym nad długim bokiem, sygnalizuje aut boczny poprzez uniesienie ręki
• w górę i wypowiedzenie komendy: aut!
• kontroluje prawidłową kolejność podań w deblu, mikście, jeśli nastąpi błąd unosi rękę i wypowiada komendę: błąd zmiany podania
• kontroluje prawidłową kolejność zawodników w zawodach drużynowych, jeśli nastąpi błąd unosi rękę i wypowiada komendę: błąd kolejności w drużynie

Sędzia mierzący czas i liczący punkty

• zajmuje miejsce przy długim boku stołu, przy jego środku, naprzeciwko sędziego głównego
• dokonuje pomiaru czasu od momentu komendy sędziego głównego: podaje X, lub obrona
• gdy minie 10 sekund a zawodnik nie wykona podania sędzia unosi rękę w górę i wypowiada komendę: czas! (może również posłużyć się sygnalizatorem dźwiękowym typu: dzwonek, brzęczyk, gwizdek)
• odmierza czas 1 minuty po decyzji sędziego głównego o przyznaniu przerwy technicznej
• odmierza czas 5 minut po decyzji sędziego głównego związanej z nie stawieniem się zawodnika do rozgrywek
• liczy i notuje (może posłużyć się tablicą wyników) na bieżąco wynik pojedynku
• na prośbę sędziego głównego lub zawodnika informuje o aktualnym wyniku pojedynku
• po skończonym pojedynku wypełnia tabelę turniejową
• po skończonym turnieju wypełnioną tabelę turniejową podpisuje i przedstawia do podpisu sędziom liniowym i sędziemu głównemu

ZAWODY W TENISA STOŁOWEGO DŹWIĘKOWEGO DLA OSÓB PORUSZAJĄCYCH SIĘ NA WÓZKACH INWALIDZKICH:

Organizacja i sędziowanie zgodnie z przepisami gry w Tenisa Stołowego Dźwiękowego z zastosowaniem poniższych zmian:

• do gry nie instaluje się płotków
• zawodnicy w czasie gry zajmują pozycję siedzącą na wózku
• zawodnik  może mieć kontakt z powierzchnią gry, antenką w czasie i w momencie podania
• zawodnik  może dotykać łokciami powierzchnię gry w czasie obrony

ZAWODY W TENISA STOŁOWEGO DŹWIĘKOWEGO DLA OSÓB Z NIEPEŁNOSPRAWNOŚCIĄ INTELEKTUALNĄ:

Organizacja i sędziowanie zgodnie z przepisami gry w Tenisa Stołowego Dźwiękowego z zastosowaniem poniższych zmian:

• sędziowanie tylko w wersji pełnej
• zawodnik  może mieć kontakt z powierzchnią gry, płotkiem, antenką  w czasie i w momencie podania
• zawodnik może poruszyć powierzchnię gry
• zawodnik  może dotykać łokciami powierzchnię gry w czasie obrony

W rozgrywkach deblowych dopuszczalne są poniższe sytuacje, po których nie przyznaje się punktów. W sytuacjach mocnego zakłócania ciszy należy stosować powtarzanie podań.

• partner zawodnika podającego może dotykać powierzchnię gry w momencie podania
• zawodnik może poruszyć powierzchnię gry
• zawodnik  może mieć kontakt z powierzchnią gry, płotkiem, antenką  w czasie i w momencie podania
• zawodnik podający w czasie pełnego podania może zakłócić ciszę
• zawodnicy mogą pomylić kolejność podania
• w czasie przekazywania piłeczki między zawodnikami może nastąpić jej upadek na stół lub podłogę
• zawodnik może podać piłkę na sygnale sędziego

PRZYKŁADOWE SYTUACJE PROBLEMATYCZNE

1. Piłka wypada – ucieka z ręki podającego przed wykonaniem podania i upada na podłogę bez dotknięcia stołu – powtórzenie rzutu.
2. Jeśli w/w sytuacja nastąpiła po komendzie ‘podaje X’ lub ‘obrona’ to czas na wykonanie podania nie zostaje zatrzymany. Sędzia podaje piłkę zawodnikowi, który może wykonać powtórzenie rzutu.
3. Piłka wypada – ucieka z ręki podającego przed wykonaniem podania i upada na podłogę dotykając po drodze stołu, płotka lub antenki – powtórzenie rzutu.
4. Jeśli w/w sytuacja nastąpiła po komendzie ‘podaje X’ lub ‘obrona’ to podanie uznaje się za nieprawidłowe.
5. Zawodnik przed wykonaniem podania unosi prawą rękę zwracając się w kierunku sędziego – prośba zawodnika o tzw. przerwę techniczną, która może być spowodowana:
   a) złym samopoczuciem zawodnika
   b) poprawieniem elementu stroju
   c) prośbą do sędziego o uciszenie zakłócających ciszę

*W przypadku a) i b) sędzia wyraża zgodę na przerwę, maksymalnie 1 minutę lub krótszą, jeśli zawodnik wyrazi gotowość do kontynuowania gry.

6. Zawodnik nie stawia się do rozgrywek o wyznaczonym czasie – sędzia po 5 minutach oczekiwania ogłasza „przegraną” zawodnika nieobecnego (ew. debla, miksta lub drużyny) do zera.
7. Piłka opuszcza pole gry na granicy strefy obrony (krótki bok stołu) i strefy autu bocznego (długi bok stołu). Sędzia liniowy nie jest zdecydowany co do prawidłowej oceny tej sytuacji – sędzia główny nakazuje powtórzenie podania.
8. W trakcie rozgrywania turnieju indywidualnego lub drużynowego systemem „zwycięzca zostaje przy stole” nie przeprowadza się losowania pierwszego podania. Pierwsze podanie w tego typu turniejach należy do „gościa”, czyli zawodnika dochodzącego do stołu, przy którym pozostał zawodnik-zwycięzca poprzedniego pojedynku.
9. Komendy: ‘podaje X’ oraz ‘obrona’, wypowiadane są podczas sędziowania bardzo często, jedna po drugiej, dlatego wyróżnia się dwie wersje sędziowania:
10. (wersja pełna) sędziując pojedynek zawodników początkujących konieczne jest używanie w/w komend jedna po drugiej.
11. (wersja skrócona) sędziując pojedynek zawodników znających tę grę bardzo dobrze i grających bardzo dynamicznie, można pominąć komendy: ‘podaje X’ oraz „obrona”. W takim pojedynku sędzia używa komendy:” podaje X” po każdej przerwie związanej z komentarzem sędziego.

Przed każdym pojedynkiem sędzia daje do wyboru zawodnikom sposób sędziowania: a) lub b). W przypadku różnych wyborów (jeden z zawodnikow prosi o wersję a) czyli pełną, drugi zawodnik prosi o wersję b) czyli skróconą, sędzia wybiera wersję a).

W pojedynkach deblowych jest podobnie, jeśli tylko jeden z zawodników poprosi o sędziowanie a) czyli pełne, a pozostała trójka o b) czyli skrócone, sędzia wybiera wersję a).

W zawodach drużynowych przed każdym pojedynkiem sędzia daje do wyboru zawodnikom sposób sędziowania: a) lub b). W przypadku różnych wyborów (jeden z zawodnikow prosi o wersję a) czyli pełną, drugi zawodnik prosi o wersję b) czyli skróconą, sędzia wybiera wersję a).

12. Piłka odbija się od antenki i wraca na powierzchnię gry – gra toczy się dalej zgodnie z jej regułami. Antenki stanowią częśc składową pola gry.

SŁOWNICZEK POMOCNICZY

aut – ma miejsce, kiedy po podaniu piłka opuszcza pole gry jednym z długich boków stołu

aut po obronie – ma miejsce, kiedy piłka opuszcza pole gry broniącego po nieudanej obronie. Zawodnik broniący miał prawidłowy kontakt z piłką, ale nie potrafił jej złapać, a ona opuściła pole gry odbierającego:

• upadając na podłogę
• przekraczając linię środkową stołu przechodząc na pole podającego
• jednym z długich boków stołu

powierzchnia gry – powierzchnia stołu, na której rozgrywa się pojedynek

pole gry – powierzchnia stołu i strefa nad nim

pole podającego – połowa powierzchni stołu (i strefa nad nią) , przy której znajduje się zawodnik podający

pole odbierającego – połowa powierzchni stołu( i strefa nad nią), przy której znajduje się zawodnik czekający na podanie

piłka w stole – komenda używana przez sędziego bez przyznawania punktu. Sytuacja, w której piłka po prawidłowym podaniu odbija się w miejscu i nie wykazuje tendencji ruchu do zawodnika broniącego oraz w aut boczny. Po tej komendzie następuje przekazanie piłki do broniącego w celu kontynuacji gry

piłka w stole po obronie –-komenda używana przez sędziego bez przyznawania punktu. Sytuacja, w której piłka po prawidłowym podaniu i prawidłowej obronie jednak nie zakończonej złapaniem piłki odbija się w miejscu i nie wykazuje tendencji ruchu do: zawodnika broniącego , w aut boczny oraz w kierunku pola podającego.  Po tej komendzie następuje przekazanie piłki do broniącego w celu kontynuacji gry

ręka – komenda sędziego głównego lub liniowego, po której przyznawany jest punkt dla broniącego, ponieważ podający lub jego partner w deblu lub w mikście, w momencie podania dotykał powierzchni gry, płotka lub antenki

przekroczenie – komenda sędziego głównego lub liniowego w sytuacji, kiedy piłka po podaniu odbiła się tylko jeden raz na połowie podającego lub pierwszy raz na połowie odbierającego. Następuje wtedy przyznanie punktu zawodnikowi odbierającemu

• UWAGA!!! Gdy piłka pierwszy raz po podaniu odbije się na polu podającego a drugi raz odbije się na linii środkowej (miejsce połączenia się dwóch części stołu) – rzut traktujemy, jako przekroczenie, gdyż miejsce to nie należy do pola podającego

płotek – komenda sędziego głównego (bądź liniowego) w sytuacji, kiedy zawodnik
w czasie gry swoim ciałem przesunie płotek w kierunku stołu w efekcie czego nastąpi zetknięcie płotka ze stołem. Za w/w sytuację przyznaje się punkt przeciwnikowi

prawidłowe podanie – podanie  piłki w strefie podania wykonane jedną lub obiema rękami po komendzie sędziego głównego ‘obrona’ lub ‘podaje X’ lub po prawidłowej obronie (przy sędziowaniu wersją skróconą) w czasie 10 sekund, w taki sposób, aby piłka odbijała się najpierw na polu podającego (minimum dwukrotnie), a następnie odbijała się na polu odbierającego. W czasie pełnego podania zawodnik podający nie może zakłócić ciszy (w deblu i mikście dotyczy to również partnera zawodnika wykonującego podanie). W momencie podania zawodnik podający nie może przekroczyć swoim ciałem linii będącej przedłużeniem krótkiego boku stołu (w deblu i mikście dotyczy to również partnera zawodnika wykonującego podanie).W momencie podania zawodnik podający nie może mieć kontaktu ze stołem, antenkami oraz z płotkiem (w deblu i mikście dotyczy to również partnera zawodnika wykonującego podanie).Po momencie podania piłka nie może ponownie mieć kontaktu z  podającym. Po momencie podania piłka musi pierwszy kontakt mieć z  powierzchnią gry .

prawidłowe podanie – as serwisowy – podanie  piłki wykonane jedną lub obiema rękami po komendzie sędziego głównego ‘obrona’ lub ‘podaje X’ lub po prawidłowej obronie( przy sędziowaniu wersją skróconą), lub po sygnale dźwiękowym w czasie 10 sekund w strefie podania, w taki sposób, aby piłka odbiła się tylko na polu podającego minimum dwukrotnie i  opuściła  pole odbierającego w strefie obrony bez kontaktu z zawodnikiem broniącym. W czasie podania zawodnik podający nie może zakłócić ciszy. W momencie podania zawodnik podający nie może przekroczyć swoim ciałem linii będącej przedłużeniem krótkiego boku stołu, nie może mieć kontaktu  ze stołem, antenkami oraz z płotkiem (w deblu i w mikście dotyczy to również partnera zawodnika wykonującego podanie).

prawidłowa obrona – w prawidłowej obronie można wykorzystać jedynie dłonie i przedramiona do stawów łokciowych włącznie, tzn.: jeśli w czasie obrony piłeczka przetoczy się po przedramionach do stawów łokciowych i dotknie ramion (mięśni dwugłowych), to jest prawidłowe. W czasie obrony zawodnik broniący nie może przekroczyć swoim ciałem linii będącej przedłużeniem krótkiego boku stołu, (w deblu i w mikście dotyczy to obu zawodników}.

 Prawidłowa obrona kończy się złapaniem piłki jedną lub obiema rękami, jeśli przed tym momentem piłka odbija się od rąk broniącego lub wypada bo chwyt był niedokładny i wraca na pole gry i ponownie jest złapana nie dotykając w tym czasie ramion-to jest prawidłowe.

zakłócenie ciszy – to sytuacja kiedy zawodnik w czasie podawania piłki (dotyczy też partnera zawodnika podającego w deblu i w mikście) w jakikolwiek sposób spowoduje zakłócenie ciszy.

czas podania – jest to czas liczony od momentu komendy sędziego: podaje X, obrona, przy sędziowaniu wersją pełną lub czas liczony od momentu zakończenia prawidłowej obrony przy sędziowaniu wersją skróconą do momentu wykonania podania. Jeśli sędzia mierzący czas uzna że został on przekroczony (zawodnik ma na to 10 sekund) wówczas daje sygnał sędziemu głównemu.

czas pełnego podania – jest to czas między komendą sędziego: podaje X, obrona (przy sędziowaniu wersją pełną) lub zakończeniem prawidłowej obrony przez X (przy sędziowaniu wersją skróconą), a momentem zakończenia prawidłowej obrony przez Y.

moment podania – sytuacja , w której zawodnik wykonujacy podanie traci kontakt z piłką

strefa – jest to miejsce przeznaczone dla zawodników w czasie gry. To przestrzeń za krótkimi bokami stołu ograniczona liniami będącymi przedłużeniem tych boków.

przejście strefy – sytuacja, w której zawodnik podający lub broniący (dotyczy też partnerów w deblu i w mikście) przekroczy swoim ciałem linię będącą przedłużeniem krótkiego boku stołu.

ciało – komenda używana przez sędziego w sytuacji kiedy piłka dotknie zawodnika broniącego  w klatkę piersiową, brzuch, szyję, biodro, ramię, głowę, nogę, plecy. Po tej komendzie przyznawany jest punkt dla podającego.

punkt dla X (czysty) – sytuacja, w której prawidłowo podana piłka opuszcza pole gry odbierającego w strefie obrony nie mając kontaktu z broniącym.

piłka toczona – jest to sytuacja kiedy piłka przestaje się odbijać i toczy się całym swoim obwodem  na powierzchni gry.

podanie nieprawidłowe – jest to sytuacja, kiedy zawodnik podający wykonuje podanie nie spełniające wymogów podania prawidłowego np: piłka po podaniu nie ma kontaktu ze stołem lub jest piłką toczoną; piłka po momencie podania zahacza o antenkę na polu podającego.

strefa obrony – jest to miejsce wyznaczone przez krótkie boki stołu i antenki znajdujące się przy nich.

strefa podania – jest to miejsce wyznaczone przez krótkie boki stołu i antenki znajdujące się przy nich.